การมีบุคคลต้นแบบ หรือ Role model เป็นเรื่องที่ดีหรือเปล่า? ผมคิดว่าคนรุ่นนี้ต่างมองหาบุคคลที่พวกเขาชื่นชม คนที่ประสบความสำเร็จในสิ่งที่ทำ โดยเฉพาะถ้าคน ๆ นั้นทำในสิ่งที่พวกเขาฝันอยากจะทำ หรือเป็นในสิ่งที่พวกเขาคาดหวังจะเป็น แล้วยึดโยงเพื่อการมีเป้าหมายอย่างเป็นรูปธรรม ดังนั้นสำหรับตัวผมเอง คิดว่าการที่คนเรามีต้นแบบที่ดี มันทำให้เราเห็นภาพของตัวเองชัดขึ้น ว่าเราอยากจะเป็นคนอย่างไรในอนาคต ดังนั้นบุคคลต้นแบบจึงมีส่วนสำคัญกับเด็กคนหนึ่ง หรือคน ๆ หนึ่งมากทีเดียว
ลองนึกดูสิครับว่าคุณมีใครเป็น Role model ของคุณบ้าง? หลายคนอาจนึกถึงคนดัง หรือคนเก่ง ๆ ระดับโลก อย่างมาร์ก ซัคเคอร์เบิร์ก สตีฟ จ็อบ หรือไม่ก็คนที่รวยที่สุดในโลกอย่าง บิล เกตต์ แต่สำหรับผมบุคคลต้นแบบ คือคนใกล้ตัวของผมครับ…ซึ่งคน ๆ นั้นคือ คุณแม่ของผมเอง
ท่านไม่ใช่คนที่เก่งที่สุด ไม่ใช่คนที่รวยที่สุดในโลก ท่านเป็นผู้หญิงธรรมดา ๆ คนหนึ่งที่มีหัวใจที่ยิ่งใหญ่มากในความคิดของผม คุณแม่ของผมท่านเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เลี้ยงลูกสองคนมาลำพังตัวคนเดียว ซึ่งเป็นเรื่องยากลำบากมากนะครับ แต่ท่านไม่เคยท้อ เพราะท่านมุ่งมั่นอยากจะสร้าง และทำทุกอย่างเพื่อให้ลูกมีอนาคตที่ดี ทุกครั้งที่มองดูท่าน ผมจะเห็นภาพสะท้อนที่แสดงให้เห็นต้นแบบของความอดทน มุ่งมั่น เมื่อไหร่ที่นึกท้อผมจึงนึกถึงคุณแม่เสมอ แล้วผมจะได้แรงบันดาลใจ และมีแรงฮึดสู้ขึ้นมาทุกครั้ง
อีกท่านหนึ่งที่ผมมองเป็นแบบอย่างของการให้สติ รู้ตื่น รู้เบิกบาน คือแม่ชีศันสนีย์แห่งเสถียรธรรมสถาน ท่านเป็นผู้ที่อุทิศตัวให้กับพุทธศาสนาอย่างไม่เห็นแก่เหน็ดเหนื่อย แม้กระทั่งในยามที่ท่านป่วยด้วยโรคร้ายอย่างมะเร็ง ซึ่งในเรื่องนี้เป็นกำลังใจที่ดีให้กับผมเป็นอย่างมาก เพราะผมเองก็ป่วยด้วยโรคมะเร็งเช่นกัน เมื่อมองดูท่านผมรู้สึกเรามีจุดเชื่อมโยงที่คล้ายคลึงกัน ผมจำได้ว่าอ่านบทสัมภาษณ์ของท่านเรื่องอาการป่วย ท่านบอกว่า สองเดือนแรกไม่มีใครรู้เลยว่าท่านป่วยเป็นมะเร็งนอกจากคนสนิทเพียงสองคน ท่านไม่บอกใครเพราะกำลังทำงานใหญ่ และไม่อยากให้เสียงาน แต่ในที่สุดก็ปิดเรื่องไว้ไม่ได้ สุดท้ายท่านก็ว่า
“นึกไม่ถึงว่าคนจะสนใจที่เราเป็นมะเร็งมากขนาดนี้ ตอนนั้นก็อื้ออึง แต่ก็ต้องใช้ปัญญา ถ้าการเป็นมะเร็งของเราจะเป็นประโยชน์ ให้กำลังใจคนป่วยลุกขึ้นมา อ่อนโยนกับการเจ็บป่วยของตัวเองได้ น่าจะเป็นปัญญาที่สูง ทุกข้อความที่เราสื่อสารคือการให้กำลังใจผู้ป่วย และญาติผู้ป่วย คุณแม่ไม่มีความทะเยอทะยานว่า จะอายุยืนยาวแค่ไหน ถ้าเรายังมีลมหายใจ ก็ใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่า คงดีกว่าคนที่อายุยืน แต่ทำอะไรแบบกะโหลกกะลา พระพุทธเจ้าสอนว่า ในทุกขณะจิต แม้แต่ราตรีเดียวก็น่าชม แต่เราต้องรู้สภาวะธรรมที่เกิดดับฉับพลัน คนเราจะอายุยาวหรืออายุสั้น ไม่สำคัญเท่าการเห็นคุณค่าของการใช้ชีวิตในปัจจุบันขณะ”
สิ่งที่ท่านพูดทำให้ผมมีกำลังใจ เห็นงานที่ท่านทำ ทำให้ผมอยากจะอยู่ต่อเพื่อทำในสิ่งที่รักบ้างเช่นกัน จากประสบการณ์ของตัวเองผมบอกได้เลยว่าการที่เรามีต้นแบบที่ดี ก็เหมือนกับการมีถนนให้เราเดินอย่างไม่หลงทาง ซึ่งเมื่อเราทำได้อย่างที่ตั้งใจ และประสบความสำเร็จ ในวันนั้นตัวเราเองก็อาจจะเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับคนรุ่นใหม่ที่กำลังมองหา Role model อยู่บ้างก็เป็นได้ มันก็น่าภูมิใจอยู่ไม่น้อย ไม่ใช่เหรอครับ…